Z wizytą w Soplicowie: Wieczerza w zamczysku: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{data|}} | {{data|}} | ||
{{Z wizytą w Soplicowie}} | {{Z wizytą w Soplicowie}} | ||
| + | Adam Mickiewicz, tułając się po Europie, woził w swej biblioteczce podróżnej „starą obdartą książkę” kucharską, którą czytywał do czasu do czasu „z wielką przyjemnością”, marząc o tym, by kiedyś „podług starożytnych przepisów” „wyprawić czysto polsko-litewską” ucztę.<ref>Cytowane fragmenty z listu Antoniego Edwarda Odyńca, przyjaciela i towarzysza podróży Mickiewicza, z 28 kwietnia 1830 r.; cyt. w: {{Cyt | ||
| + | | nazwisko = Jarosińska | ||
| + | | imię = Izabela | ||
| + | | tytuł = Kuchnia polska i romantyczna | ||
| + | | miejsce = Kraków | ||
| + | | rok = 1994 | ||
| + | | strony = 206 | ||
| + | }}; cyt w: {{Cyt | ||
| + | | tytuł = Teksty Drugie: Teoria literatury, krytyka, interpretacja | ||
| + | | nazwisko r = Bąbel | ||
| + | | imię r = Agnieszka M. | ||
| + | | rozdział = Garnek i księga - związki tekstu kulinarnego z tekstem literackim w literaturze polskiej XIX wieku | ||
| + | | adres rozdziału = http://rcin.org.pl/Content/59114/WA248_76148_P-I-2524_babel-garnek_o.pdf | ||
| + | | wydawca = Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk | ||
| + | | miejsce = Warszawa | ||
| + | | rok = 2000 | ||
| + | | wolumin = 6 | ||
| + | | strony = 165 | ||
| + | }}</ref> Co to konkretnie była za książka, napiszę kiedyś w osobnym wpisie. Dziś wystarczy powiedzieć, że pragnienia, by wystawić ów staropolsko-litewski bankiet, Mickiewiczowi niestety nigdy nie udało się zrealizować. Wyobrażenia o tej uczcie przelał za to na karty ''Pana Tadeusza'' i tą właśnie poetycką realizacją swych fantacji kulinarnych musiał się zadowolić. | ||
| + | |||
| + | Opis tego starodawnego „obiadu polskiego” znalazł się w księgach XI i XII ''Pana Tadeusza''. Natomiast we wcześniejszych księgach poematu mamy do czynienia z opisem posiłków bardziej współczesnych poecie – takich, jaki Mickiewicz mógł pamiętać z własnej młodości w dawnym Wielkiem Księstwie Litewskim. Ale coś, co dla Mickiewicza było zwykłą, codzienną kuchnią „kraju lat dziecinnych”, dla nas jest już zapomnianą kuchnią staropolską – czyli tym samym, czym dla niego była kuchnia opisana w tak hołubionym przez niego zbiorze dawnych przepisów. I podobnie jak Mickiewicz fantazjował sobie o odtworzeniu staropolskiej uczty, tak i ja chciałbym podzielić się tu moim wyobrażeniem soplicowskiej wieczerzy. Być może ktoś kiedyś przygotuje ją naprawdę według jadłospisu, który tu zaproponuję; ale póki co, poprzestańmy głównie na imaginacji. | ||
| + | |||
| + | == „Wieczerzano w zamczysku” == | ||
| + | [[File:Przemijały w milczeniu talerze i dania.jpg|thumb|left|„W zamku sień wielka, jeszcze dobrze zachowana, sklepienie całe - wprawdzie pękła jedna ściana…” (księga I, wersy 262–263).<br>Ten kadr i kolejne z ekranizacji ''Pana Tadeusza'' w reżyserii Andrzeja Wajdy (1999)]] | ||
| + | {{ Cytat | ||
| + | | <poem>Wieczerzano w zamczysku. Uparty Protazy, | ||
| + | Nie dbając na wyraźne Sędziego zakazy, | ||
| + | W niebytność państwa znowu do zamku szturmował | ||
| + | I kredens doń (jak mówi) zaintromitował.</poem> | ||
| + | | źródło = {{Cyt | ||
| + | | nazwisko = Mickiewicz | ||
| + | | imię = Adam | ||
| + | | tytuł = Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie: Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem | ||
| + | | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | ||
| + | | miejsce = Lwów-Warszawa-Kraków | ||
| + | | rok = 1921 | ||
| + | | strony = | ||
| + | | url = https://pl.wikisource.org/wiki/Pan_Tadeusz_(wyd._1921) | ||
| + | }}, księga V, wersy 305–308 }} | ||
== Pierwsze danie == | == Pierwsze danie == | ||
| − | [[File:Chłodnik zabielany milcząc żwawo jedli.jpg|thumb | + | [[File:Chłodnik zabielany milcząc żwawo jedli.jpg|thumb|Tadeusz, Sędzia i ks. Robak jedzą chłodnik zabielany.]] |
* chłodnik z botwiny i buraczków | * chłodnik z botwiny i buraczków | ||
* wódka | * wódka | ||
| Linia 14: | Linia 53: | ||
Mężczyznom dano wódkę; wtenczas wszyscy siedli | Mężczyznom dano wódkę; wtenczas wszyscy siedli | ||
I chołodziec litewski milcząc żwawo jedli.</poem> | I chołodziec litewski milcząc żwawo jedli.</poem> | ||
| − | | źródło | + | | źródło = Mickiewicz, ''op. cit.'', księga I, wersy 300–307 }} |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| Linia 110: | Linia 140: | ||
== Deser == | == Deser == | ||
| − | |||
* mleczko migdałowe | * mleczko migdałowe | ||
* kompot z gruszek | * kompot z gruszek | ||
Wersja z 23:45, 2 wrz 2019
Z wizytą w Soplicowie  |
Z wizytą w Soplicowie
Adam Mickiewicz, tułając się po Europie, woził w swej biblioteczce podróżnej „starą obdartą książkę” kucharską, którą czytywał do czasu do czasu „z wielką przyjemnością”, marząc o tym, by kiedyś „podług starożytnych przepisów” „wyprawić czysto polsko-litewską” ucztę.[1] Co to konkretnie była za książka, napiszę kiedyś w osobnym wpisie. Dziś wystarczy powiedzieć, że pragnienia, by wystawić ów staropolsko-litewski bankiet, Mickiewiczowi niestety nigdy nie udało się zrealizować. Wyobrażenia o tej uczcie przelał za to na karty Pana Tadeusza i tą właśnie poetycką realizacją swych fantacji kulinarnych musiał się zadowolić.
Opis tego starodawnego „obiadu polskiego” znalazł się w księgach XI i XII Pana Tadeusza. Natomiast we wcześniejszych księgach poematu mamy do czynienia z opisem posiłków bardziej współczesnych poecie – takich, jaki Mickiewicz mógł pamiętać z własnej młodości w dawnym Wielkiem Księstwie Litewskim. Ale coś, co dla Mickiewicza było zwykłą, codzienną kuchnią „kraju lat dziecinnych”, dla nas jest już zapomnianą kuchnią staropolską – czyli tym samym, czym dla niego była kuchnia opisana w tak hołubionym przez niego zbiorze dawnych przepisów. I podobnie jak Mickiewicz fantazjował sobie o odtworzeniu staropolskiej uczty, tak i ja chciałbym podzielić się tu moim wyobrażeniem soplicowskiej wieczerzy. Być może ktoś kiedyś przygotuje ją naprawdę według jadłospisu, który tu zaproponuję; ale póki co, poprzestańmy głównie na imaginacji.
„Wieczerzano w zamczysku”
Wieczerzano w zamczysku. Uparty Protazy, |
| — Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie: Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem, Lwów-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1921, księga V, wersy 305–308 |
Pierwsze danie
- chłodnik z botwiny i buraczków
- wódka
Goście weszli w porządku i stanęli kołem; |
| — Mickiewicz, op. cit., księga I, wersy 300–307 |
| Utarć sporą garść pokrajanego zielonego kopru z solą, odgotować usiekanego szczawiu, botwiny lub buraków czerwonych, ostudzić, włożyć trochę gęstwiny i część rosołu dla kwasu, śmietany pół garnca, zmieszać to wszystko, a w miarę jak będzie gęsto lub kwaśno, rozrzadzać rosołem lub śmietaną, tak aby zupa była biała i zawiesista. Na samym wydaniu włożyć kilka kawałków lodu, kilka jaj na gęsto ugotowanych i pokrajanych na cztery części, parę drobno skrajanych ogórków, kopę szyjek rakowych, lub ugotowanej jakiej dużej ryby, a w niedostatku ich, cielęciny pieczonej, pokrajanej w drobne podłużne paski. Jeżeli są kalafiory lub szparagi, można je dodać w kawałkach, osobno ugotowane w wodzie i ostudzone. |
| — [Wincentyna Zawadzka]: Kucharka litewska, Wilno: nakładem autorki, 1860, s. 29 |
Drugie danie
- kurczęta z sosem majonezowym, rakami i szparagami
- malaga
Po chłodniku szły raki, kurczęta, szparagi, |
| — Mickiewicz, op. cit., księga V, wersy 319–320 |
| Majonez jest to potrawa z ryby, raków lub mięsa i drobiu, która podaje się albo jako przekąska w formie sałaty na muszelkach, albo na półmiskach w całości jako danie wykwintne przy proszonych śniadaniach, obiadach i kolacjach […] |
| — Maria Ochorowicz-Monatowa: Uniwersalna książka kucharska, Warszawa–Lwów: E. Wende i Ska, 1913, s. 237 |
| Młode, tłuste i dobrze oprawione kurczęta włożyć w całku do ugotowanego smaku z włoszczyzny, łyżki masła i kawałka mięsa lub świniny, i w nim pod pokrywą ugotować. Skoro będą miękkie, wyjąć, ostudzić, rozebrać na części i zdjąć skórkę. Ułożyć na półmisek, ubrać majonezą, obłożyć ugotowanymi szparagami, kalafiorami, rakowymi szyjkami (które wprzód poleżeć powinny w occie z oliwą) i podać do zimnego sosu z roztartych gotowanych żółtków z cukrem, octem i oliwą. |
| — Zawadzka, op. cit., s. 195 |
Trzecie danie
- sztuka mięsa z baraniny
- duszone ogórki
- węgrzyn (tokaj)
Dano trzecią potrawę. Wtem pan Podkomorzy, |
| — Mickiewicz, op. cit., księga I, wersy 332–336 |
Czwarte danie
- młode indyki z sosem beszamelowym
- szampan
[…] wtem z potrawą czwartą |
| — Mickiewicz, op. cit., księga I, wersy 537–538 |
W ludziach straty nie było; ale wszystkie ławy |
| — Mickiewicz, op. cit., księga V, wersy 793–810 |
Deser
- mleczko migdałowe
- kompot z gruszek
- miód pitny
[Ilustracje]
Szparagi w occie
Chłodnik, raki i szparagi
Przypisy
- ↑ Cytowane fragmenty z listu Antoniego Edwarda Odyńca, przyjaciela i towarzysza podróży Mickiewicza, z 28 kwietnia 1830 r.; cyt. w: Izabela Jarosińska: Kuchnia polska i romantyczna, Kraków: 1994, s. 206; cyt w: Agnieszka M. Bąbel: Garnek i księga - związki tekstu kulinarnego z tekstem literackim w literaturze polskiej XIX wieku, w: Teksty Drugie: Teoria literatury, krytyka, interpretacja, 6, Warszawa: Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2000, s. 165
| ◀️ Poprzedni | 📜 Spis wpisów | Następny ▶️ |
| ⏮️ Pierwszy | 🎲 Losowy wpis | Najnowszy ⏭️ |
